De beste investering ooit

Gisteren, tijdens het Paradisodebat, traditioneel de opening van het culturele seizoen, ging het veel over het bestel, professionele instellingen en makers, de verlenging van de kunstenplanperiode, subsidies en prestatie-eisen. Allemaal belangrijk. Maar één onderwerp kwam nauwelijks aan bod: hoe zien we de toekomst van de 7 miljoen kunstbeoefenaars in Nederland, die níet onderdeel uitmaken van dit bestel en géén subsidies krijgen?

Onbetaalbaar

Ik maak mij daar ernstig zorgen over. Nu de inflatie hoger is dan ooit en de armoede oploopt, is de kans groot dat steeds minder kinderen de kans krijgen een kunstvorm te beoefenen. Mijn grootste zorg daarbij vormt het instrumentale muziekonderwijs. Want terwijl dans-, theater- en beeldende kunstlessen in grotere groepen kunnen worden gegeven, en dus (redelijk) betaalbaar zijn, vinden instrumentale lessen alleen individueel plaats of in kleine groepen. En daarmee zijn deze lessen voor steeds grotere delen van de bevolking onbetaalbaar.

Waardevol

Dat is niet alleen ernstig omdat dit de (talent)ontwikkeling van kinderen in de weg staat. Het is óók erg omdat straks een hele generatie kinderen niet opgroeit met de ervaring wat kunst en cultuur met je doet. Zij kennen niet het gevoel hoe bevrijdend en fijn muziek maken of een andere kunstvorm beoefenen is. Zij ervaren nooit letterlijk ‘aan den lijve’ hoe waardevol cultuur is.

En dáár ging het dan wél weer veel over, gisteren in het debat: waarom wordt de waarde van cultuur nog steeds niet echt erkend? Als we vandaag niet investeren in de cultuurbeoefening van de jeugd, dan zit de cultuursector over 10 jaar nog steeds te mopperen dat we niet op waarde geschat worden.

Eén landelijke bijdrage

Ik pleit dus voor een structurele investering in naschoolse kunstbeoefening. En dan niet met een ingewikkeld programma of subsidieregeling waarvoor je met een projectplan subsidie moet aanvragen. Ook niet met een verschillende regeling per gemeente. Nee, één simpele, landelijke bijdrage vanuit het rijk voor lessen kunstbeoefening voor ouders onder een bepaald inkomen.

Ja, dat kost geld. Maar, zoals de spoken word artiest Babs Gons zo mooi zei aan het eind van het debat: ‘Doe het tóch maar’. Het is de beste investering ooit. Echt.