Bouwen aan een utopische school

Een utopische wereld; hoe zou die eruitzien? En hoe zit dat met jouw droomschool? Een kabelbaan op het schoolplein, een chill-lokaal met PlayStation? Tijdens ons COH-project ‘Utopie’ op de Waalse Louise de Colignyschool, schreven of tekenden we al onze gedachtes hierover op papier. Niks was te gek! Vooral het brainstormen over de utopische school was gaaf, want we krijgen binnenkort zélf een nieuw schoolgebouw. Wie weet worden sommige fantasieën nog werkelijkheid…

Droomschool

In een utopische wereld kan alles. Daarom gaf ik mijn ideale school de vorm van een fles, waarbij je vanaf de bovenkant naar binnen kan. De drie verdiepingen van de school worden met elkaar verbonden door een lift en misschien zelfs met een kabelbaan. De leerlingen zijn schapen en de leerkrachten uilen, want… waarom niet?! Ook is er een chill-lokaal waar je kan ontspannen met spelletjes, stripverhalen en een PlayStation als je hoofd vol zit na een toets. Zo hoef je niet anderen tot last te zijn als zij zich willen concentreren en verder werken, maar kan je zélf de rust opzoeken en je hoofd leegmaken.

‘Ik vind het leuk om te experimenteren en te kijken wat eruit komt’

Dit is mijn beeld van een utopische school. Maar mijn klasgenootjes hebben hun eigen fantasie. De uitdaging werd nu om in kleine groepjes te komen tot het ontwerp van één droomschool. Dit betekende dat we allemaal onze ideeën moesten verwoorden, toelichten en onderbouwen met argumenten. Natuurlijk moet je ook goed luisteren naar andermans voorstellen. Dit heeft me geleerd creatief na te denken. Als je iedereens ideeën uit de groep wilt samensmelten tot één ontwerp, moét je wel creatief zijn. Ik vond het moeilijk ter plekke argumenten te bedenken om anderen te overtuigen van mijn ideeën; die kwamen vaak pas thuis. Maar als ik het even niet wist, sloot ik mijn ogen en vroeg mezelf af: oké, wat is handig op dit moment? En dan kwam er vanzelf een moment dat ik dacht: hé, ik kan dít zeggen.

Samen bouwen

Nadat we tot één gezamenlijk ontwerp waren gekomen, konden we beginnen met bouwen! We hergebruikten allemaal oude materialen. Van gebruikt karton maakten we muren, de glasplaat van een fotolijst zetten we in als raam en een multomap diende als stevig dak. Ik vind het leuk om te experimenteren en te kijken wat eruit komt. Tussendoor krijg ik dan weer allemaal ideeën die ik ga uitproberen. En werkt iets niet? Dan is dat jammer, maar dan ga ik weer iets anders bedenken. Zo werken mijn klasgenootje en ik nu aan een werkende liftconstructie in ons bouwwerk. We proberen hierbij creatief te zijn met materialen: van een multo-ringband tot tandwieltjes van een oude fiets. Het is leuker om samen dingen uit te zoeken: we brengen elkaar dan op steeds meer ideeën: oké we willen dus een lift maken. Misschien van karton? O ja, en hoe maken we dat vast? Met tape! Zo vullen we elkaar aan en komen we sneller vooruit. Het geeft mij een fijn gevoel op deze manier te werken: je hoort bij een groep, waarmee je samen iets moois maakt.

Binnenkort gaan we ook het werk van de andere klassen bekijken. Daar ben ik wel nieuwsgierig naar. Ook komt mijn familie langs om te kijken wat ík heb gemaakt. Misschien zegt mijn broer dan wel: ‘oh goed gedaan, zusje’. Maar ik voel me eigenlijk nu al trots: ik heb dit gewoon gemaakt!

Vrijheid

Het leukste van deze projectweken was dat we zoveel vrijheid en ruimte kregen van de juf. Normaal gesproken is het: we gaan dit maken, je hebt dat nodig, je doet het op deze manier; ga maar knutselen. En nu mag je vrij denken en gebruiken wat je wilt; je bent vrij om alles te maken! Hierdoor ontstonden meer ideeën en meer creativiteit. Doordat we vrij mochten denken, voelde ik me gemakkelijker, veiliger en meer mezelf.

Arzoo Hamidullahkhan
Groep 8
Basisschool Waalse Louise de Coligny

Meer weten?

Wil jij meer weten over de projecten Utopie van de discipline Cultureel erfgoed? Of ben je benieuwd of de projecten van Cultuuronderwijs op zijn Haags iets voor joúw school kunnen betekenen? Neem contact op met één van onze cultuurcoaches.